ابن فناری که یکی از عارفان بنام است ،در فصل دوم فاتحه مصباح الانس،علم ریاضی را علم ایقانی بدون اختلاف معرفی کرده است.در سیر حکمت در اروپا در ترجمه افلاطون آمده است:«وی در بیرون شهر آتن باغی داشت که وقف علم و معرفت نمود.مریدانش برای درک فیض تعلیم و اشتغال به علم و حکمت ،آنجا گرد می آمدند و چون آن محل آکادمیا نام داشت فلسفه افلاطون معروف به حکمت آکادمی شد و پیروان آنرا آکادمیان خواندند و امروز در اروپا مطلق انجمن علمی را آکادمی میگویند.گفته اند که بر سر در باغ آکادمی نوشته بود:«هر کس هندسه نمی داند وارد نشود»
و نیز قفطی در تاریخ الحکماء گوید:حکمای یونان بر ابواب مدارسشان می نوشتند که:کسی که اصول اقلیدس را نخوانده است،در این مدرسه وارد نشود.
یکی از آداب و رسوم پسندیده علمای پیشین این بود که در هر فنی به خصوص در علوم عقلی،هرگاه می خواستند مثالی بزنند،بسیار به مسائل ریاضی مثال میزدند ،مثلا مولی عبد الله یزدی در حاشیه بر تهذیب منطق تفتازانی که از کتب منطقی دوره دوم محصلین است در بیان اجزای علوم چند قضیه هندسی را به عنوان مثال نقل کرده است،و معلوم است که این عمل تا چه اندازه در تشویق و تحریص محصل ابتدایی و ترغیب او به فرا گرفتن علوم ریاضی اهمیت به سزا دارد.
