بسم الله الرحمن الرحیم
این فایل صوتی که تقدیم میشود حکایتی است بی پایان از توهین و لعن و نفرین به بزرگان حکمت و عرفان!
همین هایند که اگر کارشان بیخ پیدا کند امام حسین(ع)را میکشند یا سجاده از زیر پای آیت حق آیت الله قاضی طباطبایی میکشند و خواندن کتاب های ملاصدرا حرام میکنند و...وای بر این فرقه کوته نظر...!!
بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
شبى جناب استاد بزرگوار جامع المعقول و منقول آیة الله حاج شیخ محمد تقى آملى قدس سره الشریف را که هنوز از این نشأه رخت بر نبسته بود خواب دیدم در عالم رؤیا به من فرمود: التوحید أن تنسى غیر الله. چون به محضرش تشرف حاصل کردم و خواب را برایش نقل کردم این بیت را از گلشن راز عارف شبسترى قدس سره به من القاء فرمود:
نشانى داده اندت از خرابات
که التوحید اسقاط الاضافات
نصوص الحکم بر فصوص الحکم ص203
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب خواجه نصیر الدین طوسى (قدّس سره) گوید:
از من پرسیدند مذهب شیطان چیست؟ من مطابق قرآن گفتم: شیطان در اصول، اشعرى و در فروع، حنفى است. اما در اصول چنان که گفته است: رَبِّ بِما أَغْوَیْتَنِی که اشعریان نسبت اعمال به خدا دهند، و شیطان غوایت را نسبت به خداوند داده است.
اما در فروع، چون مأمور به سجده آدم شد، سر باز زد و بین خاک و آتش مقایسه کرد و گفت: أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِی مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِینٍ* و حنفیان که تابع ابو حنیفه اند، در فروع دین قیاس جایز دانند.
راقم گوید: امام صادق علیه السّلام به ابو حنیفه فرمود: «لا تقس؛ فإنّ أول من قاس ابلیس» (اصول کافى معرب، ج 1، ص 47).
کلمه 451 هزار و یک کلمه
بسم الله الرحمن الرحیم
قلبى که جامع همه اسماء حسنى و مظهر جمیع صفات علیاست آن قلب انسان کامل است که به اقتضاى ذاتى و تکوینى هر اسمى باذن الله تعالى اسمى و رسمى و حکمى و اثرى دارد و لغت شناسان و زبان دانان وى را به اسامى مختلف خوانند:
من جمله جبرئیلش مى گویند که از عالم حقائق و دقائق خبر مىدهد.
میکائیلش مى گویند که از معارف و مکارم به طالبان رزق بخش است.
اسرافیلش مى گویند که از معاد و بازگشت مریدان را آگاه مى فرماید.
عزرائیلش مى گویند که قتل نفس امّاره مریدان مى نماید
قطب وقت است او و اسرافیل جان مرده ساز و زنده ساز در زمان
گر سرافیلش بخوانى تو بجاست جبرئیلش گر بگویى هم رواست
اوست میکائیل ارزاق حضور اوست عزرائیل نفس پر شرور
آدم کل است و مسجود ملک غایت ایجاد و مقصود فلک
آدمش مى گویند: زیرا که معلّم طالبان راه هدایت است.
نوحش مى گویند براى آنکه نجات دهنده از طوفان بلاست.
ابراهیمش مى گویند زیراکه از نار هستى گذشته و نمرودخواهش را کشته و خلیل حضرت حق جلّ شأنه گشته است.
موسایش مى گویند براى اینکه فرعون هستى را به نیل نیستى غرق نموده در طور قرب اله مناجات مىکند.
خضرش مى گویند به جهت آنکه از آب حیوان علم لدنّى خورده و به حیات جاودانى پى برده.
الیاسش نیز مى گویند زیرا که جالوت هستى را کشته و خلیفه خدا گشته.
لقمانش نیز مى گویند زیرا که حکیم الهى است و به حقیقت اشیاء او را کمال آگاهى است.
افلاطونش نیز مى گویند زیرا که طبیب نفوس است و در شناختن علل و امراض باطنى مانند جالینوس است.
سلیمانش نیز مى گویند زیرا که زبان مرغان مىداند یعنى مطّلع بر احوال مریدانست و به طیور حواس ظاهرى و باطنى خود حکمران.
عیسى زمانش نیز مى نامند براى آنکه دلهاى مرده را زنده مى سازد و دجّال اعور آمال را برمى اندازد.
و مهدى و هادى نیز مى گویند چنانکه مولوى گفته:
هادى و مهدى وی ست اى راه جو هم به پنهان هم نشسته روبرو
اسکندرش نیز مى گویند زیرا که سدّ یأجوج و مأجوج خطرات نفسانى و خطوات شیطانى مریدان را مى بندد.
و سیمرغش نیز مى گویند بدان جهت که در پس قاف قلب مخفى است.
سواد اعظم و بحر محیط نیز مىگویند براى آنکه هر طالب که خود را بدان مىرساند او را از آلودگى پاک مىکند.
یوسف نیز مى گویند جهت آنکه در مصر ولایت عزیز است.
آفتابش نیز مى گویند زیرا که پرتو شفقت بر هرکس مىاندازد.
ابر و سحاب نیز مى گویند براى آنکه طالبان را از معارف سیراب مىسازد.
ترسا نیز گویند براى آنکه مجرد و آزاد است.
مرآت و آینه نیز گویند از جهت آنکه هرکس به وى مقابل مىشود اگر متّقى است نیک مشاهده مى نماید و اگر شقىّ است زشت ملاحظه مى کند کما قال المولوى:
گفت من آیینه ام مصقول دوست ترک و روم و هندو آن بیند که اوست
ص11ج2هزار و یک کلمه
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب استاد علامه طباطبایی رضوان الله علیه میفرمود که شیخ اکبر محیی الدین عربی،حقایق و معارف را در فصوص الحکم مشت مشت آورده و در فتوحات مکیه دامن دامن.
کلمه 242 هزار و یک کلمه ج2ص128
یکی از استاد های بزرگوارم،عالم متأله ،حکیم عارف موحد،آیت الله محمد حسن قاضی طباطبایی تبریزی مشهور به الهی اعلی الله مقامه همیشه مرا به مراقبه و ادب با خداوند و محاسبه نفس سفارش میفرمود،به ویژه بر مراقبه خیلی تأکید میکردند که هیچگاه دم مسیحایی حضرتش و بهره هایی که از ایشان برده ام را فراموش نمی کنم.
تکمله منهاج البراعه ج19-ص325
جناب علامه طباطبایی ار رشد یافتگان مکتب راستین انسان سازی بود و همچنین برادر بزرگوارش که در علم و عمل همطراز ایشان بود،جز اینکه او در تبریز بسر برد و شرایط ایشان برایش پیش نیامد.جناب علامه طباطبایی آمد در حوزه قم و بذر افشانیها فرمود و خودش را نشان داد،ولی آن بزرگوار به انزوا و انزال بسر برد.
هر دو از ابتدا تا انتها هم درس و هم بحث بودند و اساتید شان درفقه و اصول و سایر علوم و معارف یکی بود......بنده عرض میکنم که هر دو بزرگوار در مسیر عرفان عملی چشم برزخیشان باز بود و اشخاص را به صور ملکاتشان می دیدند.......برای بنده بارها پیش آمد و در محضر شریف ایشان شواهدی در این باره دارم و یادداشتها و خاطراتی از آن دو بزرگوار در دفتری جداگانه نگاشته و جمع آوری کرده ام....
در آسمان معرفت ص52
علامه شعرانی حرفی درباره تفسیر مجمع داشتند که آن حرف خیلی در اثناء تفسیر پیش می آمد و آن اینکه:مرحوم طبرسی به این نکته خیلی توجه داشت که قرآن یک انزال داشته و یک تنزیل.انزالی و تنزیلی دو حساب جداست و جهت انزال و تنزیل این است که تنزیل تدریجی است.
نزول تدریجی را می گویند"تنزیل" و "انزال" دفعی است. در قرآن هرجا "نزل" آمده برای تنزیل و تدریج است و هرجا انزال آمده برای نزول دفعی و یکبارگی است.آقایان اهل عرفان،مثلا قیصری در شرح فصوص و محی الدین عربی،قرآن را به این عناوین اسم می برند:گاهی میگویند کشف تام محمدی صلی الله علیه و آله،گاهی میگویند کشف اتم محمدی صلی الله علیه و آله،این کشف تام و کشف اتم به این معناست که قرآن به قلب مبارک جناب رسول الله صلی الله علیه و آله نازل شده که انا انزالناه فی لیله القدر.
در آسمان معرفت ص156
حقیر گوید که چون در مقام ادریس نبی علی نبینا و آله و علیه السلام نماز میخواند و خدای متعال در شأن وی فرمود:و رفعناه مکانا علیا/مریم-75/ آن رفعت و صعود روی آورده است و مناسبات زمانی و مکانی برای حالات و واردات انسان عجیب است.صائن الدین علی بن ترکه در فصل پنجاه و پنجم تمهید القوائد گوید:شکی نیست که مناسبات زمانی یکی از مناسبات اصلی است.
هزار و یک نکته ص520
در شب پنجشنبه بیست و هفتم اردیبهشت 1352 ه ش که دو شب از وفات حکیم متأله آقای الهی قمشه ای گذشته بود در محضر پر فیض علامه طباطبایی بودم ،آقای طباطبایی فرمودند :در این سال دو فرد روحانی که خیلی بر روحانیت آنها ایمان داشتم ،از دست ایران بدر رفت یکی مرحوم آیت الله شیخ محمد تقی آملی بود و دیگری مرحوم الهی قمشه ای.
منبع:نشریه حوزه ش17 ص 122
آقا از همان ابتدا اهل بازی نبود
خداوند متعال درجه حضرت استاد علامه شعرانی را متعالی فرماید که می فرمود:هر کس از کودکی اش معلوم است که چه کاره است.
منبع:هزار و یک نکته ص352
و
سخنرانی حضرت علامه در یادواره علامه طباطبایی
