کلید تنزل حقایق عالم...

امام امیر المؤمنین على علیه السّلام فرموده است: «ظهرت الموجودات عن بسم الله الرحمن الرحیم». (بحر المعارف، مولى عبد الصمد همدانى، ط 1، چاپ سنگى، ص 374).
روزى یکى از رفقاى درس و بحث این کمترین به مصداق کریمه لَهُمُ الْبُشْرى‏ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ برایم حکایت کرده که در عالم خواب این جمله بر وى الهام شده است: «بسم اللّه الرحمن الرحیم کلید تنزّل حقایق از غیب به شهادت است».
شیخ اکبر محیى الدین طائى حاتمى در رساله الدرّ المکنون و الجوهر المصون فی علم الحروف گوید:
اعلم أنّ منزلة بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ من العارف بمنزلة «کن» من الباری (جلّ و علا). و من فاته فی هذا الفن سرّ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فلا یطمع أن یفتح علیه بشی‏ء؛ فإنّها الباب المفتوح و السرّ الممنوح و فضائلها جمّة لا یعلمها سائر الأمّة.
و نیز در همان صحیفه نوریه افاده فرموده است:
من تلا بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ عدد قواه الظاهرة و هی 786، ثم صلّى على النبیّ و آله 132 فإنّه لا یسأل اللّه شیئا إلّا أعطاه، و إن واظب على ذلک یوشک أن یکون مستجاب الدعوة.
در دفتر دل ثبت است که:
به بسم الله الرحمن الرحیم است             که عارف در مقام «کن» مقیم است‏
«کن» اللّه و بسم الله عارف             چه خوش‏وزنند در بحر معارف‏

چو رحمت امتنانى و وجوبى است             مر عارف راز «کن» حظّ ربوبى است‏
«کن» عارف کند کار خدایى             به بین اى خواجه خود را از کجایى‏
«کن» عارف بود امر إلهى             بکن با امر او هر چه که خواهى‏
هر آن فتحى که عارف مى‏نماید             به بسم اللّه آن را مى‏گشاید
گرت شد سرّ بسم اللّه حاصل             مراد تو نشد آنگاه حاصل‏
مرا از رحمت حق دور بینى             کر و لال و چلاق و کور بینى‏